Zdjęcie nr 01620

Na zdjęciu rzemieślnicy pracujący na budowie (cieśle, dekarze, murarze i inni) w charakterystycznych tradycyjnych strojach  – kapeluszach z szerokim opuszczonym rondem, cylindrach lub melonikach, białych koszulach bez kołnierzy (koszula ta należy do tradycyjnego ubrania robotniczego cieśli, nie ma kołnierza, aby nie wpadły za niego wióry), szerokich spodniach, kamizelkach (tradycyjnie z ośmioma białymi guzikami z masy perłowej – symbol ośmiogodzinnego dnia pracy), marynarkach (z sześcioma perłowymi  guzikami – symbol sześciodniowego tygodnia pracy). Kolor ubrania zależał od zawodu, u cieśli był czarny; jasny, tzn. biały lub brązowy m.in. u murarzy. W Niemczech istniała (sięgająca XII w.) tradycja wędrowania rzemieślników, tzw. Walz. Czeladnicy wyruszali w długą podróż, by zdobywać doświadczenie niezbędne do otrzymania tytułu mistrza. Podróże te określone były ścisłymi rygorami – nie mogły być krótsze niż dwa lata i jeden dzień, a rzemieślnik  musiał być oddalony od swojego domu  min. 50 km, zawsze nosić miał tradycyjny strój i prowadzić uczciwe życie. W podróż mogli wybrać się tylko bezdzietni kawalerowie przed 30 rokiem życia, którzy nie mieli zatargów z prawem. Dawniej po praktykę wyruszali rzemieślnicy różnych zawodów, do początków XX w. tradycja wędrowania zachowała się tylko w nielicznych zawodach rzemiosła budowlanego, jak np. w ciesielstwie. Wł. zdjęcia: Krzysztof Janikula